*కాఫీ విత్…రమాదేవి ఆర్..1975
రమాదేవి కి బాధ పట్టుకుంది.ఆకాశమంత ప్రేమిస్తు
న్నానని అనుకుంటున్నా..అసలు ప్రేమించడం అంటే ఏంటో వివరణ చెప్పడానికి అర్థమే దొరకట్లేదట ఈ ప్రేమ కవయిత్రికి.. గమ్మత్తుగా వుంది కదూ!..ప్రేమ కవయిత్రి కే ప్రేమకు అర్ధం దొరక్కపోతే ఇక సామాన్యుల సంగతేమిటి..Why am I worried ?అంటున్న రమాదేవి బాధేమిటో ఈరోజు కాఫీ టైమ్లో తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేద్దాం.. ఈలోగా మీరూ ఓ సారి ఈ కవిత చదవండి.
ఆకాశమంత ప్రేమిస్తున్నానని
చెబుతూ చెబుతూ...
అసలు
ప్రేమించడం అంటే ఏంటో
వివరణ చెప్పడానికి అర్థమే దొరకట్లేదు..
రాత్రి సముద్రపు కెరటాల మధ్యన ఆణిముత్యాలు వెతుక్కున్నట్టు
అంతా ప్రేమేనంటూ చిన్ని చిన్ని
అపురూపాలన్ని మూట కట్టుకుంటాను...
అదేమిటో తెల్లవారితే చాలు
ఆకాశాన నక్షత్రాలు మాయమైనట్టు
ఆనవాలే లేకుండా ఏమారిపోతాయి ...
అయితేనేం... పట్టువీడక
కనిపించే మనుషుల మధ్యన
కనిపించని మనసుల మధ్యన అల్లిబిల్లిగా
తీరం చేరని కెరటంలా
వెతుకుతూనే ఉంటాను...
ఈ వెతుకులాటలో
దారి తప్పిపోతాననే
కించిత్తు భయమెందుకో
మనసంతా అల్లుకుంది...
ఓయ్
ఎప్పుడైనా....
ఎక్కడైనా తారసపడితే
కాస్తంత వెనుదిరిగి చూడు
అడుగు ఇటువైపు వేసి
పలకరించి వెళ్ళవోయ్ రాకుమారా…”!!
*Why am I worried?”
*రమాదేవి ఆర్..!!
అపురూపమైన ప్రేమలో కూడా అప్పుడప్పుడు ఆత్మ పరిశీలన, సమీక్ష అవసరమే..లేకుంటే మన ప్రేమ… ఏపాటిదో తెలియడం కష్టమే…అంతెందుకు? మనమంతా ప్రేమలో వున్నట్టే వుంటాం.నిజానికి ప్రేమలో వున్నామా? అంటే ఆలోచించాల్సిందే..ప్రేమ పేరుతో చెలామణి అయ్యే మోహం,ఆకర్షణ,కామం లాంటి లౌకిక వాసనల్ని కూడా మనం ప్రేమే అనుకొని పొరబడుతుంటాం ..నిజానికి ప్రేమ మానసికమైంది..లౌకిక భావనలకు,వాసనలకు అతీతమైంది..అందరిలానే ఈ కవితలో నాయిక కూడా ప్రేమలో తడబడింది.. పొరబడింది.
అందుకే అసలు తాను ప్రేమలో వున్నాయో లేదో అంటూ ఆత్మ పరిశీలనకు దిగింది..ఆకాశమంత ప్రేమిస్తున్నానని చెప్పుకునే ఈమె..అసలు ప్రేమంటే ఏమిటో? ప్రేమించడం అంటే ఏమిటో? తెలియక ఓ రకమైన ఇబ్బంది కర పరిస్థితిలో చిక్కుకుంది. ప్రేమకూ వివరణ చెప్పడానికి అర్థమే దొరకడం లేదట.అందుకే ఆమె ఇబ్బంది పడుతోంది. బాధపడుతోంది..Why am I worried అంటూతనకు తానే ప్రశ్నించుకుంటోంది.తన గుండెను తడుముకుంటోంది..సమాధానం ఏదైనా దొరుకుతుందేమోనని ఎదురు చూస్తోంది…
రాత్రి సముద్రపు కెరటాల మధ్యన ఆణిముత్యాలు వెతుక్కున్నట్టు…కనబడినదంతా ప్రేమేనంటూ చిన్ని చిన్ని అపురూపాలన్నీ మూట కట్టుకుంటుంది.అదేమిటోగానీ, తెల్లారితే చాలు ఆకాశాన నక్షత్రాలు… మాయమైనట్టు అవన్నీ ఆనవాలు లేకుండా ఏమారిపోతున్నాయి…
పట్టువీడక కనిపించే మనుషుల మధ్యన కనిపించని మనసుల మధ్యన అల్లిబిల్లిగా తీరం చేరని కెరటంలా ఆమె వెతుకుతూనే ఉంటుంది.ఈ వెతుకులాటలో దారి తప్పిపోతాననే కించిత్ భయం కూడా వుందామెకు..
ఓ నా రాకుమారా ! ( ప్రేమికుడా)
నేనెప్పుడైనా, ఎక్కడైనా,తారస పడితే కాస్తంత వెనుదిరిగి చూడు.ఇటువైపు అడుగేసి పలకరించి వెళ్ళు అంటూ వేడుకుంటోంది..అప్పుడైనా …తన ప్రేమకు ఆనవాలు,అర్ధం దొరుకుతుందేమోనన్న ఆశ ఆమెది..
ప్రేమ ఎప్పుడూ…ఒన్ వే ట్రాఫిక్ కాదు..అది రెండు
ల చప్పుడు..ఇద్దరూ ఒకే గొంతుకతో పాడుకునే
యుగళ గీతం..ప్రేమ రెండక్షరాలే కానీ, అనంతమైన ఆకాశం కూడా దానిముందు దిగదుడుపే సుమా..!
